چرا زنان از الگوی حقیقی فاصله گرفته اند؟؟؟

امیرالمومنین علی(علیه السلام) میفرماید: روزی با فاطمه(سلام الله علیها) محضر پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) رسیدیم، پس ایشان را در حالی که سخت می گریست یافتیم.

من عرض کردم: پدر و مادرم فدایت یا رسول اللَّه! چه باعث شده که شما این چنین گریه می کنید؟

در پاسخم فرمود: ای علی! شبی که مرا به آسمان بردند (یعنی معراج) زنانی از امّتم را در عذابی شدید، نگریستم و آن وضع برای من سخت گران آمد. گریه ام از جهت عذاب سخت آنان است که به چشم خویش وضعشان را دیدم (شرح واقعه بدین قرار است):

زنی را به مویش در دوزخ، معلّق، آویخته بودند که مغز سر او می جوشید؛
زن دیگری را دیدم که به زبانش در جهنّم آویزان بود و آتش در حلقوم او می ریختند؛
زن دیگری را مشاهده کردم که او را به پستان هایش آویخته بودند؛(بقیه را در ادامه مطلب بخوانید...)

چرا به بی راه رویم؟!!!

بروید به درگاه خداى خودتان ناله کنید. فکر کنید تا گناهان به یادتان بیاید. به کسى نگویید؛ اقرار به گناه پیش دیگران گناه است، ولى در دل خودتان گناهانتان را در نظر بگیرید. (خودتان که مى‏دانید. خودتان قاضى و مؤاخذ وجود خودتان باشید.)

بعد این گناهان را ببرید پیش ذات پروردگار، تقصیرهاى خودتان را بگویید، ناله کنید، تضرّع کنید، طلب مغفرت کنید، طلب شستشو کنید.

خدا شما را مى‏آمرزد، روح شما را پاک و پاکیزه مى‏کند، به دل شما صفا عنایت مى‏کند، لطف خودش را شامل حال شما مى‏کند و از آن پس یک لذتى، یک حالتى در شما ایجاد مى‏شود که شیرینى عبادت را در ذائقه خودتان احساس مى‏کنید، گناهان و لذات گناهان در نظر شما کوچک مى‏شود، دیگر رغبت نمى‏کنید که بروید فلان فیلم شهوانى را ببینید، رغبت نمى‏کنید که به ناموس مردم نگاه کنید، رغبت نمى‏کنید که غیبت کنید، دروغ بگویید یا به مردم تهمت بزنید؛ مى‏بینید اصلًا همه رغبتتان به کارهاى پاک و خوب است.(کتاب «آزادی معنوی» شهید مطهری)

عکس: برگرفته از سایت emdadaks.ir